zondag 24 juni 2018

Een kwart Vierdaagse........

Dag één

Het oorspronkelijke plan was om de halve Vierdaagse van Alkmaar te gaan lopen. Twee dagen van elk 25 km per dag. Even een lichte training voor het grotere en serieuzere werk.....
Helaas stak een knallende en irriterende migraine aanval daar een knoestige stok voor! Uitgeput door de aanval en de couperende medicatie in combinatie van de gebruikelijke Ren-je-rot-show van de afgelopen tijd schakelde de modus voor het eerst sinds jaren over in een "mietjes houding". Kortom: in bed blijven hangen, oppeppen met koppen thee en gesmeerde boterhammen en net voor sluitingstijd van de start onze startbewijzen en chipregistratie opgehaald. Gelukkig hanteren ze bij de organisatie van dit evenement niet van die enge strenge regels, zodat wij eventueel zaterdag wel mochten starten!
Dus als twee volwaardige toeristen naar het centrum van Alkmaar getogen! Heeft manlief hier niet zijn jeugd doorgebracht? Is toch gesneden kaas voor hem? Gewoon de TOERIST uithangen en vol overgave man in schuit vol met kaas al kloetend fotografisch vastgelegd. Vol bewondering naar de hollende kaasdragers gekeken. Ondanks al dat geren en gesjouw hier en daar toch wat hangbuiken... Conclusie? Niet zo heel zwaar die kazen (minder vet)? Wisselen die kaasdragers elkaar af? Moeten ze het gewoon vaker doen dan één keer in de week? Of is het trainingsschema nog gewoon in opbouw?
Met meer vragen dan antwoorden verbouwereerd als souvenir een fietsbel (afbeelding van een duif in Hollands blauw) voor mijn werkfiets gekocht. Een mens kan wel eens de kluts kwijt zijn...



Verder de stad in en jawel: het kan! Zonder elkaar de haren in te vliegen een winkel bezoeken, kleding passen en dan ook nog kopen! Maar, ho eens even: waar blijft de TOERIST? Dus door naar de grote kerk en kaartjes (tickets heet dat in goed Nederlands) kopen voor de Klim naar de Hemel. Dit gaat op tijdssloten. Dus eerst de inwendige mens versterken met een grote portie poffertjes! Wat kan boter en poedersuiker toch een geweldig effect hebben... en dan ook op kleding en accessoires!
Maar goed er moest toch iets aan de conditie gedaan worden en dus de trappen langs de buitenkant van de kerk beklommen. YDéé was echt niet helemaal haarzelf, anders konden nu het aantal traptreden worden vermeld. Excuses, dit keer is er niets geteld. Helemaal boven echt een prachtig uitzicht over Alkmaar en wijde omgeving. Best een aardige stad, ondanks het Murmel Gymnasium. Fascinerend om te zien dat aan de rand van dat vlakke land een hoge richel ligt, die het zicht op de zee belemmert. Duinen!!!

Uitzicht over Prachtstad met richel duinen op de achtergrond

YDéé toont hier dat ze nog enigszins lenig is....
In de koepel de plafondschilderingen van het laatste oordeel kunnen bewonderen. En Aldwin, één van onze docenten kunstgeschiedenis, heeft absoluut gelijk: het rechter stuk met de hel is altijd het interessantste deel! Hier gebeurt het! Actie, sensatie, spanning... De meest bizarre wezens met afschrikwekkende taferelen. Ontzag bijbrengen aan het bezoekende kerkvolk is een serieuze taak en dan was dit wel de manier om het mensenvolk in het vrome gareel te houden.

Bizarre wezens...

Beneden in de kerk is het altaarstuk wat speciaal uit Zweden is overgekomen zwaar door ons bekritiseerd. De personages op de fenomenale schilderingen hebben namelijk zware tijden in de sportschool doorleefd, waarbij de nodige anabolen er ook ingepompt moeten zijn. Wat een spierpartijen! Ook de ezel is hier niet van gespaard gebleven. Weer opdoemende vragen, waar de antwoorden op zich laten wachten: waar werden in die tijd die strak zittende pakjes van gemaakt? Er was toch nog geen lycra, elastaan of viscose? De bilpartijen kwamen daardoor wel goed uit de verf. Verder vonden wij wat anorexia hoofden (hoezo moderne ziekte?), enge achterhoofdloze wezens, voorhoofden die direct doorliepen in neuzen.... Het rariteitenkabinet verbleekt er gewoon bij! Al met al een bijzonder stuk werk met mooi weergegeven stofuitdrukking en het glaswerk fonkelt de kijker tegemoet.
Ter afsluiting van deze enerverende dag een kop thee gedronken, geflankeerd door een punt overheerlijke worteltaart in de Bloemenschuit met uitzicht op de oude visbanken.
Terug naar Heiloo waar wij weer gastvrij onthaald werden door de ouders van manlief.


Dag twee

Zaterdag moest het toch echt gaan gebeuren! Hup lopen! Enigszins verslapen en daardoor ver na de ideale starttijd vertrokken. Vandaag niet rondkijken en foto's maken, maar tempo maken en de spieren oppompen. Gisteren gezien hoe je er uit zou kunnen gaan zien......
Etappe van vandaag dwars door Alkmaar, de polder in, Geestmerambacht, Koedijk, industrieterrein en dan via de oude stad finish op de rode loper en dan medaille bij de Waag. Misschien wel een héle korte samenvatting.....
Bij de Oudorperpolder waar nu nog de restanten van oude dwangburchten zijn te herkennen spotte YDéé zowaar wat bloeiende orchideeën, waarvoor wel gestopt werd en waar een plaatje van moest worden geschoten. Soms mogen er uitzonderingen gemaakt worden en zeker als het groen is!


Daarna gewoon weer de pas erin. Langs de percelen met witte kool die over enige tijd tot zuurkool zullen worden omgetoverd. Pas ten noorden van het recreatiegebied Geestmerambacht een pauze ingelast voor de lunch. Na een kommetje soep, muesliebol en chocolade muffin werden we door de organisatie getrakteerd op een zakje chips. Eigenlijk best verkwikkend zo'n hap zout! Dus YDéé besluit al etend wat reclame voor dit product te maken. Gaat echt niet goed met haar!

YDéé druk doende de chips te testen...
Hup tempo maken! Er zou getraind worden! Ja, doei..... Het oog van YDéé valt op twee mannen die iets in de berm spotten. Weer allerlei vragen steken hier de kop op. Gelukkig kunnen er gewoon vragen gesteld worden, waar ook nog antwoord op volgt. Hoe mooi kan het zijn. Maar, ja geen tijd meer voor lopen nu zien zo'n fladder beest voor manlief op een geschikte locatie te vinden voor fotografisch bewijs.....

Twee bruine zandoogjes.....

Missie geslaagd! Er kan weer gelopen worden. Door naar Koedijk, wat net als vorig jaar een feest is om te lopen. Bewoners die allerlei lekkere dingen aanbieden, muziek, straat versierd, gewoonweg een feest! Een lekkere oppepper voor het saaie stuk langs het industrieterrein over het fietspad. Helaas geen Via Gladiola, wel stokrozen.......


Bij binnenkomst in Alkmaar overal muziek en gezellige drukte. 's Ochtends absoluut niet gemotiveerd om te gaan lopen en dan toch in een goed vlot tempo en niet al te moe de finish bereikt.
Volgend jaar weer?  De routes van dag één en twee nog nooit gelopen. Dus wie weet?


zondag 17 september 2017

Something old, something new......

Is het een hele tijd stil op dit blog en dan start het zomaar met een oud Brits gedichtje voor een bruid... YDéé is toch al een aantal jaren getrouwd? Heeft zij haar manlief ingeruild voor een jonger exemplaar? Vragen, vragen? Verwarring alom.
YDéé en manlief zijn nog altijd gelukkig getrouwd en hebben het best naar het zin zo samen. In de tijd dat dit blog heeft liggen sluimeren, zijn er best een aantal creatieve dingen geproduceerd. Om het gemaakte tafelkleed zomaar klakkeloos op te schrijven, vindt YDéé een beetje suf en daarom wil zij er iets aan vast plakken. Vandaar het Britse gedicht:

 Something old,
     Something new,
Something borrowed,
     Something blue,
And a silver sixpence is her shoe.

Er zullen best wat verschillende betekenissen aan dit gedichtje gekoppeld zijn en mijn interpretatie hoeft helemaal niet de juiste te zijn.
Voor mij staat het oude voor continuïteit, het nieuwe voor optimisme en hoop voor de toekomst, het geleende staat voor steun van familie en vrienden, het blauw staat voor bescheidenheid en trouw en als laatste staat het zilveren munststuk voor rijkdom.

En dan nu mijn interpretatie naar het tafelkleed:
Op de Weversmarkt in Hoorn dit jaar vonden Helen en ik naast de kraam van Joke Hardenbol allerlei interessante stukken textiel. Helen viste een lange lap uit de bak en Joke vertelde dat dat een antiek stuk stof was. Ik zag meteen een project! Iets ouds... 
De lap bij Helen door midden geknipt, evenals twee moltons van de logeerbedden, en met de vakkundige hulp van die lieve naaijuf twee overzichtelijke grote lappen textiel genaaid! 
Iets geleends!
Daarna een sessie draadjes therapie bij Wonderfil. Eerst de twee enorme lappen in het midden aan elkaar gespeld om vervolgens met een wat dikker Egyptisch gemêleerd katoen met de sappige naam Frutti met een grote rechte steek het mooie antieke stuk textiel aan de molton vast te stikken. 
Iets nieuws!

 
Het mooie Wonderfil garen geflankeerd door een kattenhaar...


De kleur van het kleed is niet echt blauw, maar meer wat groenig. In het Frutti garen zit wel blauw, dus nu maar hopen in alle bescheidenheid dat het kleed ons trouw zal dienen! Toch een beetje blauw!
Maar hoe zit het nu met dat muntstuk? 
Een boventransportvoet neemt alle lagen stof gelijkmatig mee
Zo'n hele grote lap van meer dan 2 meter lang en 1,5 meter breed is geen pretje om in lange banen door te stikken. Gelukkig heb ik een fantastische Bernina naaimachine die veel ruimte biedt en heb ik tweedehands een boventransportvoet kunnen aanschaffen. Wat een kostbaar gereedschap! Dat maakt het naaiende leven een stuk aangenamer! Het tafelkleed is gereed en is klaar om de buitentafel te sieren en rijkelijk gedekt te worden. Wat een rijkdom!

 
Misschien is het volgend jaar ook wat onkruid weg?


Nu weer wachten op het aangename weer om buiten met manlief te gaan genieten op het terras aan tafel met het oude/nieuwe kleed.

 

zondag 13 november 2016

En een kloddertje verf hier ...

Op een zaterdag ochtend in de auto gestapt en samen met manlief naar het Royal Talens Experience Centre in Apeldoorn gereden. Manlief had zichzelf namelijk opgegeven als deelnemer voor het vestigen van het record portretschilderen online, georganiseerd door Liesbeth van Keulen van portretschool Amsterdam. Pak op die penseel!
YDéé ging alleen mee als chauffeur en even de enthousiaste toeschouwer spelen. Na de start zou zij wel even wat boodschappen gaan doen en misschien wat cadeaux voor het Sinterklaas feest scoren... Tja, niet dus! YDéé was daar niet weg te krijgen! Altijd weer van gedachten wisselend, flexibel schijnt dat te zijn... Trouwens het was daar wel een pure snoepwinkel met voor YDéé ook fantastische hebbedingetjes. Er moeten maar meer soorten pakjes avonden in het leven worden geroepen.
De bedoeling van de recordpoging portretschilderen online, was om met zoveel mogelijk mensen tegelijkertijd hetzelfde model te schilderen. Hiervoor was in het centrum van Talens een model neergezet omringd door 14 ezels voor de deelnemers aldaar, wat camera's die de beelden het internet opstuurden, zodat mensen thuis (waar dan ook ter wereld) hetzelfde model konden gaan schilderen.
Liesbeth begon met het vertellen van wat schilder technische zaken, over het opzetten van het portret, het werken van donker naar licht, met schone kwasten werken omdat je anders direct bruin krijgt, niet direct glad strijken van de verf en nog enkele tips. En inderdaad rond 14.00 uur pakten de deelnemers de penselen op en startte het een kloddertje verf hier, en een kloddertje verf daar. Maar dan anders!
14 deelnemers met hetzelfde materiaal en hetzelfde model, natuurlijk heeft iedereen wel een ander gezichtspunt, en direct is de variëteit in stijl van werken zichtbaar. Er waren natuurlijk beginners en ervaren schilders, maar heel fascinerend om te zien hoe iedereen toch zijn eigen manier van werken heeft.
YDéé heeft ongeveer iedere 15 minuten een foto van het werk van manlief geschoten. Natuurlijk gaat nooit alles zomaar goed, de camera lag namelijk nog op de keukentafel! Het is en blijft ook blond. Dus met de mobiele telefoon zo goed en kwaad als het kon wat gekiekt. Excuses voor de kwaliteit.
Kiek na de eerste 15 minuten
De 14 schilders in het creatieve centrum van Talens gebruikten olieverf zonder oplosmiddelen. Gewoon met water emulgeerbaar! Dus geen stinkende terpentijn, kwasten gemakkelijk schoon te maken, kortom minder belastend voor het milieu en prettig om mee te werken. Dit lijkt wel een promo!
Nog wat kiekjes.
Portret ongeveer halverwege
 Hier heeft YDéé toch even wat bemoeienis met de "kunstenaar" gehad. Mercedes is een prachtig model van Peruaanse afkomst en zij kijkt prachtig ingetogen, maar manlief schildert haar hier een beetje met een bozige uitstraling....
Eindresultaat
De uitdrukking is gelukkig iets minder nors geworden. Dank je wel manlief!

Een andere deelnemer was al eerder klaar met haar werkstuk en is toen iets op een stuk behangpapier gaan maken.... en zij had zicht op manlief! Dus tada, mijnheer ging aan het eind van de dag met zijn eigen portret naar huis.
Twee maal manlief
Na de schildersessie was er de presentatie van het boek geschreven door Liesbeth: Portretschilderen in olieverf - de basis. Manlief dus met zijn eerste cadeau al naar huis, wat vanmorgen in zijn schoen zat, verbleekt daar dan weer wat bij.

Hoeveel mensen er nu daadwerkelijk ook thuis geschilderd hebben, is op dit moment nog niet bekend. De recordpoging was in ieder geval wel neergezet, omdat dit voor de eerste keer gedaan werd.
Als het volgend jaar weer wordt georganiseerd, zijn wij er zeker bij. Manlief met de verf klodderen en YDéé als enthousiaste toeschouwer.


zaterdag 13 augustus 2016

Spektakelstuk!!!

Het is alweer een tijdje geleden, meer dan één jaar eigenlijk, dat er iets op dit blog gepubliceerd is.... Niet dat er in de afgelopen tijd niets is geproduceerd op het creatieve vlak, maar soms lukt het door allerlei uiteenlopende redenen niet om iets zinnigs uit je mouw te schudden en het dan ook nog samenhangend op te schrijven. Een gebroken arm in het begin van dit jaar hielp trouwens ook niet echt mee, maar dit terzijde.

Maar goed, tijd voor tekst en foto's! Dit keer niets over vreemde creatieve maaksels; ditmaal een soort reis verslag van twee malloten  te midden van een groep Aussies in een bootje ergens in het noorden van Europa.......


Tijd dus voor het SPEKTAKELSTUK!! Dat was het echt wel en superlatieven ontbreken om alles goed te omschrijven en de lading te dekken van alle ervaringen die opgedaan zijn.....
Svalbard! Oftewel voor de Nederlandstaligen onder ons: Spitsbergen!
Woensdagnacht vlogen wij boven Svalbard en om iets preciezer te zijn, boven het eiland Spitsbergen en toen werd meteen duidelijk waaraan dit eiland zijn naam te danken heeft. Boven de sneeuw staken inderdaad zeer spitse bergtoppen uit. De adrenaline spoot direct door mijn lichaam en eindelijk (!) raakte ik in een vakantie stemming. Pfff... Na de landing en het verzamelen van de bagage loop je naar buiten de middernachtzon in. Altijd weer even wennen.

Bergtoppen

Wegwijzer naar o.a. Noord Pool (2 uur 's nachts)


De volgende ochtend zijn wij naar de winkelstraat van Longyearbyen gelopen en natuurlijk eerst een kaart van de omgeving gekocht. Niet omdat wij een rondrit met de auto wilden maken of zelf erop uit wilden trekken met de benenwagen. Gewoon dat doen wij altijd, dus nu ook!
Ons hotel lag toch iets verder weg dan wij gedacht hadden, dus de flybus terug naar het vliegveld voor onze pick up afspraak gemist. Genoeg tijd om wat te eten en een taxi genomen. Ruim op tijd, spullen in een bus geladen en het merendeel van onze medereizigers ontmoet en ook zelf in de bus gestapt.
Een rondrit door Longyearbyen stond op het programma. In eerste instantie dacht ik dat het wel erg kneuterig zou zijn, maar dat viel reuze mee! Uitleg over de kolenmijnen, de zaadbank, een eerste ontmoeting met wilde rendieren, brandganzen, roodkeelduikers met jongen, sneeuwgors en een bezoek aan een huskey farm met zeer uitbundige honden.
Daarna door naar onze schuit: de Polar Pioneer.

Wel doorvoed rendier

Roodkeelduikers met jongen

zondag 21 juni 2015

Van smurfensnot tot pauw



In 2013 was ik van plan om in Veldhoven bij Wilma's Hobby van Powertex twee pauwen te maken. Helaas door de o zo bekende familiaire omstandigheden ging dit toen niet door. Nu vond ik het wel tijd geworden om dit plan toch maar daadwerkelijk tot uitvoer te brengen onder het mom van een cadeau voor mijn verjaardag. Je moet je smoes toch altijd klaar hebben liggen en een beetje leuke verpakking hiervan doet het meestal wel goed...
Het is alleen niet helemaal duidelijk van wie dit cadeau afkomstig is, maar dat is een kleine bijkomstigheid!

Goed aan de slag! Wilma heeft gelukkig al wat voorbereidend werk verricht. Dus er stonden twee stenen met een pielk erin geboord klaar, evenals de lichamen en koppen van piepschuim en in elkaar gedraaid stevig electra draad voor de nek. Rollen aluminiumfolie, schilderstape en stukken textiel lagen verder op tafel.
Helaas heb ik van de tussenstappen slechts één foto geknipt, zodat de lezer dezes het met alleen de beschrijving moet doen. YDéé blijft, ondanks het voorzichtig wuiven van Sarah aan de horizon, toch nog altijd blond. Bovendien ga je daar dan natuurlijk ook naar gedragen! Dit terzijde.

Op de pielk (dit was echt zo'n woord van mijn vader) het piepschuimen lijf plaatsen, gedraaide draad hierin steken en daar de kop weer in vast prikken. Nek en pielk met aluminiumfolie omwikkelen, vastplakken met schilderstape en dan starten met het "vieze" werk!
De SMURFENPAP!

Het ingrediënt voor de smurfenpap!
Gargamel had samen met Azraël eindelijk die smurfen voor mij te pakken gekregen! Met zijn allen in de staafmixer tot pulp vermalen en klaar was mijn Powertex badje voor de lapjes katoen.
Naar verluidt, zijn er toch een aantal smurfen gespaard gebleven en zijn deze smurfen in staat om de populatie weer in oude proporties terug te brengen. Alle onmogelijke en irritante karakters van dit volk zijn dus niet verloren gegaan voor komende generaties.

Dat smurfensnot plakt en kleeft behoorlijk en hecht uitstekend aan het textiel, maar ook handen en nagels! Dit was ik even vergeten toen ik de lapjes in de blauwe smurrie doopte en lekker aan het kneden en uitknijpen was. Bijna alles went!
Het geraamte van de pauw in wording bekleden met de in textiel gedrenkte vermalen smurfenpopulatie.

De smurfenpauwen in wording


 Het was de hoogste tijd voor een simpele, maar voedzame maaltijd. Vandaar dat ik mijn handen moest wassen en deze foto heb kunnen maken. Na deze goedverzorgde lunchpauze de beesten van vleugels voorzien, de kop bekleed met een soort klei (ook weer aangemaakt met de smurfenmassa), tandenstokers in de kop gestoken voor ondersteuning van de snavel en tentakels op de kop. Van klei een dun plakje rollen en daar ogen uitknippen om in de verenstaart te plakken. Vervolgens met een kwast de blauwe beesten, die bij droging steeds donkerder kleurden van een groenige laag voorzien. Nog wat zwart en goud in de kleiogen aanbrengen en van de oorspronkelijke smurfen was gelukkig niets meer terug te vinden!

Het eindproduct

Eigenwijs smoelwerk met tandenstokers op de kop

Detail van een oog
De twee beesten staan nu in huis op een kat veilige plaats te drogen en zullen na zo'n 6 weken helemaal gehard zijn. Regen zal deze vogels niet deren, zodat zij in augustus gezellig buiten op het terras kunnen gaan staan te pronken.

Wilma bedankt voor de fijne dag! Voor herhaling vatbaar.


woensdag 6 mei 2015

Oppervlakte en lijnen

Op de eerste zaterdag van de lente dit jaar was ik in Harderwijk bij Marjon Hoftijzer-Boer voor de workshop Surfaces and Lines. Persoonlijk vind ik de Nederlandse taal mooier dan de Engelse en bovendien ben ik beter thuis in mijn moerstaal, waardoor dit stukje de titel Oppervlakte en lijnen draagt. Wellicht trekt de Engelse benaming meer cursisten?
Hier ga ik nu niet de geleerde technieken van de workshop beschrijven en zo het gras voor de voeten van Marjon wegmaaien, maar laat ik gewoon wat foto's van mijn creatie zien, begeleid door wat commentaar.

De oppervlakte; oftewel ondergrond van het werkstuk

Over mijn ondergrond ben ik niet geheel tevreden. Natuurlijk bij het opbouwen van deze ondergrond nog nergens over nagedacht en daardoor heeft het een ietwat rommelig karakter gekregen. Bovendien verliep het wegsmelten van de polyestervliezen niet geheel naar wens.

Detail van het gedeeltelijk weggesmolten vlies

Waarschijnlijk is mijn heat gun niet van de allerbeste kwaliteit!

Mijn lijnenspel vind ik wel aardig geworden. Alweer een kleine twee jaar geleden hebben wij voor onze koperen bruiloft een workshop steendrukken gevolgd in het Steendrukmuseum te Valkenswaard. Als onderwerp had ik toen voor één van de wilde bomen van Mondriaan gekozen. Daar zitten behoorlijk wat lijnen in, dus dat vond ik wel een geschikt uitgangspunt. De afdruk die toen in Valkenswaard gemaakt is, heeft manlief zeer goed gearchiveerd. Tijdens een zorgvuldig geplande zoektocht zal hij vast verschijnen op een heel logische plaats, maar dat gaat mij nu teveel tijd kosten.
Bovendien is mijn lijnenspel toch een vrije interpretatie geworden.

Mijn lijnenboom

Boom na het spoelen met water
Vervolgens, na enige droogtijd, is de boom met bladachtige structuren op de ondergrond vastgezet. Door mijn eigenwijsheid en dus het niet voor de 100% volgen van de werkwijze, past mijn creatie niet exact op het meegekregen canvas. Zelf een iets grotere gekocht waar de boom wel op past, maar de ondergrond is eigenlijk net iets te klein!

Het eindresultaat!

Het staat nu op een boekenkast in de kamer en als je het zo uit de verte ziet, oogt het beter dan van dichtbij gezien.
Leuke oefening en door mijn fouten weer het één en ander geleerd. Ik heb al wat nieuwe materialen gekocht, zodat ik nog een versie kan maken. Wellicht gaat er dan meer goed en zal de ondergrond wat beter tot zijn recht komen. "Echte" kunstenaars werken per slot toch ook in series...




donderdag 30 april 2015

Friemel tekeningen

Het afgelopen jaar in december heb ik op dit blog een bericht geplaatst over het tekenen van Zentangles(R). Nu alweer een aantal lessen verder en bij de fotopolymeertechniek natuurlijk ook een Zentangle product van mijzelf gebruikt. Dus hoog tijd om wat van deze techniek van mijzelf te laten zien.
Eerst maar het origineel wat voor de afdrukken met de fotopolymeertechniek is gebruikt.

Mijn originele friemel tekening
In de lessen van Maria komen eerst altijd een paar nieuwe Zentangle(R) patronen aan de orde, die worden gevolgd met de opdracht er iets mee te gaan doen.
In mijn friemel tekening (dit vind ik een betere benaming voor mijn creatie) heb ik eerst met bierviltjes kaders aangegeven waar de patronen in moesten komen. De opdracht bestond uit het tekenen van patronen in een raster en hetzelfde patroon getekend zonder raster en vice versa. Hier en daar is dat wel terug te vinden, maar ik heb ook het één en ander opgevuld met eigen verzonnen friemels. Ach, voor een beginneling niet gek!

De afgelopen twee lessen reed mijn vriendinnetje E. met mij mee en als bedankje hiervoor kreeg ik van haar een pakketje om een bal mee te maken.
Oké, dat werden 20 verschillende patronen .... Op zich viel het formaat wel mee en dat is qua tijd wel handig, maar dat tekenen op de vierkante millimeter is toch ook wel een hele uitdaging!

20 verschillende patronen
De volgende stap is het rillen van de vouwlijnen en heel veel gepriek met lijm. Bovendien is het ook wel handig om je hersens erbij houden zodat er in de juiste volgorde geplakt wordt, want het was de bedoeling om een bal te krijgen! Al met al is het gelukt en dan had ik ook nog een zilverkleurig lintje bewaard om de bal aan op te hangen. Geeft toch een feestelijke uitstraling ....
Voila, zie hier het resultaat:

De uiteindelijke bal
De bal hangt om kat technische redenen behoorlijk hoog in de woonkamer, waardoor de bovenste vijf patronen niet echt zichtbaar zijn, maar dat mag de pret niet drukken.
Bedankt lief vriendinnetje E. voor het creatieve cadeau!